-Κάτσε Στίρκωφ
-Ευχαριστώ, κύριε.
-Άπλωσε
τα πόδια σου -Πολύ ευγενικό εκ μέρους
σας κύριε...
-Στίρκωφ, μαθαίνω
πως γράφεις άρθρα για τη δικαιοσύνη,
την ισότητα και για το δικαίωμα στη χαρά
και στην επιβίωση. -Μάλιστα κύριε
-Πιστεύεις πως
θα υπάρξει ποτέ μία κυρίαρχη και
εφαρμόσιμη δικαιοσύνη στον κόσμο; -'Οχι
βέβαια, κύριε
-Τότε γιατί
γράφεις αυτές τις μαλακίες; μήπως δεν
αισθάνεσαι καλά;
-Τώρα τελευταία
έχω αρχίσει να αισθάνομαι παράξενα,
κύριε, σχεδόν σαν να τρελαίνομαι.
-Πίνεις μήπως
πολύ, Στίρκωφ; -Φυσικά κύριε. -Και
μαλακίζεσαι καθόλου;
-Συνέχεια κύριε.
-Πώς; -Δεν σας καταλαβαίνω κύριε. -Εννοώ
με ποιόν τρόπο.
-Τέσσερα-πέντε
αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερς σ' ένα
ανθοδοχείο με λεπτό λαιμό, ενώ ακούω
Βον ουίλιαμς ή Ντάριους Μιγιώ.
-Γυαλί; -Όχι,
κώλος κύριε. -Εννοώ, το βάζο γυάλινο;
-Όχι βέβαια, κύριε.
-Παντρεύτηκες
ποτέ σου; -Πολλές φορές, κύριε. -Τι πήγε
στραβά; -Τα πάντα, κύριε. -Ποιος ήταν ο
καλύτερος κώλος που πήδηξες; -Τέσσερα-πέντε
ωμά αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερ σ'
ένα... -Καλά, Καλά!
-Αλήθεια.
αντιλαμβάνεσαι πως η λαχτάρα σου για
δικαιοσύνη και έναν καλύτερο κόσμο
αποτελεί μονάχα το προκάλυμμα με το
οποίο κρύβεις την παρακμή και τη ντροπή
και την αποτυχία που κρύβεις μέσα σου;
-Ναι.
-Είχες άγριο
πατέρα; -Δεν ξέρω κύριε. -Τι θα πει δεν
ξέρω; -Εννοώ είναι δύσκολο να κάνω
συγκρίσεις, βλέπετε είχα μόνο έναν.
-Μου κάνεις τον
έξυπνο, Στίρκωφ; -Ω, όχι κύριε. όπως λέτε,
η δικαιοσύνη είναι αδύνατη.
-Σ' έδερνε ο
πατέρας σου; -Εκ περιτροπής. -Νόμιζα πως
είχες μόνον ένα πατέρα. -Καθένας έχει
έναν. Εννοώ, και η μητέρα μου με τη σειρά
της. -Σ' αγαπούσε; -Μόνον σαν προέκταση
του εαυτού της.
-Τι άλλο μπορεί
να είναι η αγάπη; -Με την κοινή έννοια,
να νοιάζεσαι πάρα πολύ για κάτι πολύ
καλό, δεν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τη συγγένεια. Μπορεί να είναι μια κόκκινη μπάλα ή ένα κομμάτι βουτυρωμένης
φρυγανιάς. -Θες να πεις ότι μπορείς ν'
αγαπήσεις μια βουτυρωμένη φρυγανιά;
-Μονάχα μερικές κύριε. Κάποια πρωινά
στο φως ορισμένων ηλιαχτίδων η αγάπη
εμφανίζεται και φεύγει χωρίς να το
προσέξουμε.
-Είναι δυνατόν
να αγαπήσεις μία ανθρώπινη ύπαρξη;
-Φυσικά, ιδιαίτερα αν δεν τις ξέρεις
τόσο καλά. Μ' αρέσει να τις παρακολουθώ
μέσα από το παράθυρό μου να περπατάνε
στο δρόμο.
-Στίρκωφ, είσαι
δειλός. -Φυσικά, κύριε. -Τι είναι δειλός;
-Ο άνθρωπος που θα το σκεφτόταν δυό φορές
προτού παλέψει μ' ένα λιοντάρι με γυμνά
χέρια.
-Τι είναι
γενναίος; -Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι
πα 'να πει λιοντάρι.
-Τι είναι ηλίθιος;
-Ο άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται πως
ο Χρόνος, η Δομή και η Σάρκα πάνε σε
μεγάλο βαθμό, χαμένα.
-Τότε τι είναι
σοφός; -Δεν υπάρχουν σοφοί, κύριε. -Τότε
δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε ηλίθιοι. Αν
δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ούτε
μέρα. Αν δεν υπάρχει λευκό, δεν υπάρχει
ούτε μαύρο. -Συγγνώμη
κύριε, νόμιζα πως το καθετί είναι αυτό
που είναι, όχι σε εξάρτηση με κάτι άλλο.
-Έχωσες τον πούτσο σου σε πολλά βάζα.
Δεν καταλαβαίνεις πως ΟΛΑ είναι σωστά,
πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά;
-Εγώ καταλαβαίνω κύριε πως ό,τι συμβαίνει,
συμβαίνει.
-Τι θα λεγες εάν
επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω; -Δεν θα
μπορούσα να πω τίποτα κύριε. -Εννοώ πως
αν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω, εγώ θα
παρέμενα η Θέληση κι εσύ θα γινόσουν
Τίποτα. -Θα γινόμουν κάτι διαφορετικό.
-Με ΕΚΛΟΓΗ δική μου. -Με εκλογή και των δύο μας, κύριε
-Ησύχασε! Ησύχασε!
Άπλωσε τα πόδια σου! -Πολύ ευγενικό εκ
μέρους σας κύριε. -Όχι, πολύ ευγενικό εκ
μέρους και των δύο μας. -Φυσικά, κύριε.
-Λες πως συχνά
νιώθεις αυτή την τρέλα. Τι κάνεις όταν
σε πιάνει; -Γράφω ποιήματα. -Είναι τρέλα
η ποίηση; -Η μη-ποίηση είναι τρέλα.
-Τι είναι τρέλα;
-Τρέλα είναι η ασχήμια. -Τι είναι άσχημο;
-Για κάθε άνθρωπο, κάτι διαφορετικό. -Η
ασχήμια ανήκει; -Υπάρχει. -Ανήκει -Δεν
ξέρω κύριε.
-Διατείνεσαι
ότι έχεις γνώση. Τι είναι γνώση; -Το να
ξέρεις όσο το δυνατόν λιγότερα. -Πώς
μπορεί να συμβεί αυτό; -Δεν ξέρω κύριε.
-Μπορείς να χτίσεις μια γέφυρα; -Όχι
κύριε. -Μπορείς να φτιάξεις ένα όπλο;
-Όχι κύριε -Αυτά τα πράγματα είναι προϊόντα γνώσης. -Αυτά τα πράγματα είναι
γέφυρες και όπλα.
-Θα σε αποκεφαλίσω.
-Ευχαριστώ κύριε. -Γιατί; -Είστε η έμπνευσή μου, όταν η δικιά μου στερεύει.
-Είμαι η
Δικαιοσύνη. -Ίσως. -Είμαι ο Νικητής. θα
σε βασανίσω, θα σε κάνω να ουρλιάξεις,
θα σε κάνω να επιθυμήσεις το θάνατο.
-Φυσικά, κύριε. -Δεν καταλαβαίνεις πως
είμαι ο αφέντης σου; -Είστε ο χειριστής
μου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα που να
μπορείτε να μου κάνετε που να μην μπορεί
να γίνει.
-Νομίζεις πως
μιλάς έξυπνα, αλλά μέσα από τα ουρλιαχτά
σου δεν θα λες τίποτα έξυπνο. -Αμφιβάλλω,
κύριε. -Δε μου λες, πώς μπορείς ν' ακούς
Βον Ουίλιαμς και Ντάριους Μιγιώ; Δεν
έχεις ακούσει ποτέ σου Μπιτλς -Ω, κύριε,
όλοι έχουν ακούσει τους Μπιτλς -Δεν σ'
αρέσουν. -Δεν τους αντιπαθώ. δε γίνεται
ν' αντιπαθείς τους τραγουδιστές-Τότε
κανένα άτομο που επιχειρεί να τραγουδήσει
-Τον Φρανκ Σινάτρα. -Γιατί; -Γιατί
ξαναφέρνει στο νου μιας αρρωστημένης
κοινωνίας μιάν αρρωστημένη κοινωνία.
-Διαβάζεις
κάποιο blog;
-Μόνο ένα. -Ποιό; -Το
ΒΕΕROLOGIO.
-ΦΡΟΥΡΕ! ΠΑΡΕ
ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
-Κύριε, μια τελευταία παράκληση. -Ναι.
-Μπορώ να πάρω το βάζο μου μαζί; -Όχι,
σκοπεύω να το χρησιμοποιήσω! -Κύριε;
-Εννοώ, θα το κατάσχω. τώρα φρουρέ, πάρε
αυτόν τον ηλίθιο! και, φρουρέ, ξαναέλα
με, ξαναέλα με... -Ναι κύριε; -Μισή ντουζίνα ωμά αυγά και κάνα κιλό κιμά από φιλέτο...
Βγαίνουν ο
φρουρός και ο φυλακισμένος. ο βασιλιάς
σκύβει μπροστά μορφάζοντας με κακία,
καθώς ο βον ουίλιαμς αρχίζει ν' ακούγεται
από μιά συσκευή! Έξω, ο κόσμος συνεχίζει
να κινείται, καθώς ένα ψωριάρικο σκυλί
κατουράει μιαν όμορφη λεμονιά που
δονείται στον ήλιο.
Τσαρλς Μπουκόφσκι,
"σημειώσεις ενός πορνόγερου"
*blog=εφημερίδα
*Beerologio=οpen
city: underground εφημερίδα του Λ. Άντζελες όπου
δημοσιεύονταν σε συνέχειες οι σημειώσεις
του γνωστού πορνόγερου από το Μάη του
'67.
