ΤΟ ΜΑΝΙ(Χ)ΕΣΤΟ ΤΟΥ ΒΕΕROΛΟΓΙΣΜΟΥ
Beerολογισμός, όνομα ουσιαστικό. Γνήσιος ψυχικός αυτοματισμός με τον οποίο εκφράζει κανείς σε προφορική μορφή ( συνήθως με ολίγον τι ψευδή accent),σε γραπτή μορφή (συνήθως ασυνάρτητη ροή) ή όπως αλλιώς προτιμά την αληθινή και καθάρια λειτουργία της σκέψης,καθώς ο εγκέφαλος απολαμβάνει της απαλές αναθυμιάσεις της μπύρας.
Δηλαδή, αναφερόμαστε στην υπαγόρευση της σκέψης χωρίς κανένα λογικό έλεγχο, έκτος των προβλέψεων του Βetinioπου στηρίζεται στη βαθιά του γνώση για το ποδόσφαιρο και τις ''έμπιστες πηγές” του, έχοντας βέβαια πάντα στη φαρέτρα του τη σκυλίσια διαίσθησή του.
Βασικές αρχές του beerολογισμού:
Δεν έχουμε καμία σχέση με το blogging.
Δεν έχουμε καμία σχέση με τη δημοσιογραφία.
Και δε θα λέγαμε ποτέ αλήθειά...ότι δεν έχουμε σχέση με τη πολιτική (τι έγραψα τώρα, έχουμε ή δεν έχουμε σχέση με τη πολιτική? τελοσπάντων... αυτό).
Επίσης, κανείς από μας δεν είναι κριτικός της τέχνης και γενικά δεν κριτικάρει (γελάω μαζί μας)... Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το να κριτικάρεις είναι σαν να προσπαθείς να αποδείξεις στο δημιουργό πως δεν το έκανε έτσι όπως θα το έκανες εσύ, αν μπορούσες....γι αυτό ποτέ μην ξεγελαστείτε από τον CineManiac, δεν είναι μεταγραφή από το αθηνόραμα, ούτε μονοζυγωτικός δίδυμος του Μήτση απλά ξέρει ότι ο κριτικός οφείλει να εκπαιδεύει το κοινό ενώ ο καλλιτέχνης οφείλει να εκπαιδεύει τον κριτικό και ο CM εκπαιδεύτηκε από τους καλύτερους.
Επίσης, για εμάς η μουσική είναι το αστροκέντητο άρωμα της αέναης γυναικείας παρουσίας στο σύμπαν (συνήθως στη περίπτωσή μας γυναίκα είναι η σερβιτόρα και το σύμπαν ένα τυχαίο bar)...είναι αυτή που συνοδεύει τη μπύρα σου στο τραπέζι, τη ζωή σου στο θάνατο.Μπορείς να την ερωτευτείς , να γίνει το ναρκωτικό σου αλλά ποτέ μην τη πάρεις στα σοβαρά Ειδικά όταν στην πασάρει ένας βιρτουόζος της αποπλάνησης ένας Βαλές (σκληρό)Μπαστούνις.
O beerολογισμός,λοιπόν, δεν είναι ένα διαδικτυακό μόρφωμα όμοιο ή παραπλήσιο των υπολοίπων. Ούτε η αιτία δημιουργίας του,συμβαδίζει με την κοινότυπη νεανική μοναξιά-πλήξη που αναζητά το κώνειο ,της αυτοκαταστροφής της στο internet.
Είναι η κραυγή του πνεύματος που ξαναγυρίζει στον εαυτό του με την απόφαση κιόλας παρμένη να σπάσει τη σιωπή και να εκφραστεί,αυτή τη φορά με την αρωγή της τεχνολογίας και τις επιταγές της.
Είναι τα άσκοπα βήματα μας στο πυρήνα μιας ασθμαίνουσας πόλης που βρίσκουν καταφύγιο στην επαναλαμβανόμενη φράση των χειλιών μας ''φέρε άλλη μια μπύρα'' με το ''παρακαλώ'' ή όχι στο τέλος...
...τέλος
