Είναι..;

Διαβάστε περισσότερα

Χριστούγεννα vs Πάσχα

Ο Δεκέμβρης έχει μπει για τα καλά και μαζί του μπήκαμε και μεις σε κλίμα Χριστουγέννων. Και μιας και απέχουμε λίγες μέρες από δαύτα, ήρθε η ώρα για τη μεγάλη σύγκριση: 

Χριστούγεννα εναντίον Πάσχα. 

Οι δύο μεγάλες γιορτές του χρόνου που συνδυάζονται με διακοπές. Διβδόμαδες για τους μαθητές και τους δασκάλους, καμιά βδομάδα για τους δημοσίους υπαλλήλους, κάνα δυο μερούλες για τους μεροκαματιάρηδες και μερικές ακόμα μέρες στο ημερολόγιο χωρίς δουλειά και πτυχίο για τους ανέργους και τους φοιτητές.

Χριστούγεννα.

Στολίδια, λαμπάκια, μελομακάρονα, δέντρο, χιονοπόλεμος, Άη Βασίλης. Είναι η γιορτή που σε όοοολες τις ταινίες συνδυάζεται με χιονισμένα τοπία, βραδιές δίπλα από τεράστια τζάκια, υπέροχα δείπνα, απίστευτα στολισμένα δέντρα με δεκάδες δώρα από κάτω και πανέμορφα ευτυχισμένα παιδάκια να αδημονούν να τα ανοίξουν παρέα με ζεστή σοκολάτα και κουλουράκια. 

Ρε... ξεκολλάτε... 

Καταρχάς και για όσους δεν το ξέρουν ακόμα....:ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ... (τουλάχιστον όχι σαν ένας χοντρούλης γέρος με κάτασπρη γενειάδα και κόκκινα ρούχα που μοιράζει δώρα). Υπάρχουν (υπήρχαν βασικά) τα δώρα που παίρναν ο μπαμπάς και η μαμά από τη δουλειά και με τη σειρά τους σου αγόραζαν δώρα και έτρωγες το παραμύθι ότι στα έφερε ο Άγιος Βασίλης. 

Ο Φουρτάδο έτοιμος να σκοράρει

Ένα άλλο πράγμα που δεν υπάρχει είναι το χιόνι. Τουλάχιστον εγώ και οι συντοπίτες μου στα νότια δεν το χουμε ζήσει ποτέ. Καμιά νιφάδα πέφτει που και που καμιά κρύα νύχτα και χαιρόμαστε λες και είμαστε σκιέρ. Και δώσ' του οι αναρτήσεις στο facebook, κυρίως από τους βόρειους, του στυλ: "χιονίζειιιιιι" και "τι ωραία που πέφτει το χιονάκι..." και "αύριο έχει χιονοπόλεμο" και "αχ θα χεστώ από τη χαρά μου".... Ναι ντάξει και σε μένα αρέσει το χιόνι γιατί δεν το βλέπω συχνά αλλά δεν πανηγυρίζω σε κάθε νιφάδα που ακουμπάει το έδαφος, λες και βάζει γκολ ο Φουρτάδο... 

Ας περάσουμε στην κατηγορία στόλισμα. Είναι Νοέμβρης... περίπου στα μέσα και συνήθως μετά τις 17. Περπατάς ανέμελος και ξάφνου βλέπεις ένα σπίτι σαν τσίρκο... Κάτσε ρε φιλαράκι. κάτσε να μπει ο χειμώνας... Τα μαγαζιά τα καταλαβαίνω. Πρέπει να διαφημίζουν τα Χριστούγεννα. Από εκεί περιμένουν να βγάλουν κάτι παραπάνω. Αλλά όχι και τα σπίτια. Αστεράκια, χιονανθρωπάκια, δεντράκια, αγιοβασίληδες και άλλα διάφορα που ακόμα και στην κοπριά από τη γλάστρα μπορείς να βρεις. Βάλε εκεί ένα δεντράκι με 2-3 λαμπάκια και καμιά καμπανούλα και άσε τώρα τις τρελές διακοσμήσεις για την πλατεία της Νέας Υόρκης και το Soho του Λονδίνου.

Υπερβολικό θεωρώ στόλισμα

Χριστουγεννιάτικο (γραφικό) γεύμα

Ας τελειώσουμε με το φαγητό... Τα γλυκά έχουν την τιμητική τους τα Χριστούγεννα είναι η αλήθεια. Λίγο οι κουραμπιέδες, λίγο τα μελομακάρονα λίγο η βασιλόπιτα, λίγο η πάστα σοκολατίνα (αυτή τρώγεται όλο το χρόνο αλλά μ'αρέσει) και μέχρι να έρθει η γαλοπούλα πάθαμε ζάχαρο. Είναι και αυτή η σουπίτσα το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς ,που είσαι σαν κροκόδειλος από το προηγούμενο βράδυ, που σε φτιάχνει και βλέπεις με άλλο μάτι τη νέα χρονιά που ανατέλλει. 

Πάσχα.

Το Πάσχα έχει έναν πιο αυστηρό θρησκευτικό χαρακτήρα και συνήθως το περνάμε(νε) με ευλάβεια και ταπεινοφροσύνη. 

Είναι η γιορτή που αν και είσαι 20 χρονών μαντράχαλος, η νονά σου θα σου πάρει και φέτος λαμπάδα (ευτυχώς όχι action-man). 

Είναι η γιορτή που θα πας στο χωρίο για καμιά βδομάδα και θα βαρέσεις πρέζα. 

Είναι η γιορτή που ανακαλύπτεις ξανά το τσουρέκι. 

Όλα αυτά μέχρι την Αγία, από όλες τις πλευρές, μέρα του Πάσχα. 

Ειδικά αν νηστεύεις έχεις έναν ακόμα λόγο να αδημονείς. 

Είναι καταρχάς το μόνο βράδυ του χρόνου που θα κάτσεις τόσο αργά στην εκκλησία (αν όχι το μοναδικό που θα πας). 

Είναι το βράδυ που ακούγεται το "δεύτε λάβετε φως" και, τουλάχιστον στο χωριό μου, θα ορμήξουν 3-4 στάνταρ άτομα σα κοράκια με λαμπάδες λογικά από δυναμίτη για να πάρουν πρώτοι το φως  λες και δεν θα τους το δίναν μετά... 

Είναι το βράδυ που ο παπάς θα πει το "Χριστός Ανέστη" και πριν καν προλάβει να το τελειώσει αρχίζει ένας αδικαιολόγητος πόλεμος από βεγγαλικά "γουρούνες" και διάφορα "σκαστούρια". Τρελαίνομαι για αυτούς τους τύπους που δεν τους ενδιαφέρει καν η γιορτή και απλά θέλουν να τα κάνουν πουτάνα. Και αφού προετοιμάζονται μέρες για το όλο σκηνικό, ξάφνου γίνεται η στραβή και σκάει στα χέρια του και μετά μιλάνε για τραγικό συμβάν για κομμένα δάχτυλα, χέρια, μάτια και άλλα διάφορα. Καλά να πάθεις βρε ηλίθιε... Εγώ δηλαδή γιατί τα έχω τα δαχτυλάκια μου ακόμα;; Γιατί δεν έκανα τέτοιες μαλακίες και ούτε πρόκειται να κάνω. Κάτσε ήσυχα και ήρεμα ανάμεσα στα γυναικόπαιδα και περίμενε να δεις τους άλλους ηλίθιους να πετάνε χάρτινες μπάλες, με ό,τι έχει περισσέψει από τον πόλεμο μέσα και να χαίρονται λες και θα τους γράψει η ιστορία...(τέλος ξεσπάσματος)... 

Είναι το βράδυ που θα φας της υπέροχη μαγειρίτσα και θα τσουγκρίσεις τα αβγουλάκια (και εννοείται θα βαρέσεις στο πλάι για να κερδίσεις). 

Και αφού τελειώσει το βράδυ (είθισται 2-3 ποτάκια για το καλό) έρχεται η μέρα που όοοολοι περιμένουμε. 

Έρχεται το αρνί.... 

Κατά πολλούς οβελίας. Κατά λιγότερους αμνοερίφιο. Ψημένο στη σούβλα πρόβατο τελοσπάντων. Μπορεί και κατσικάκι αλλά συνήθως πρόβατο. Είναι η πεμπτουσία του κρέατος... Αυτή η αναμονή και η θέα του γύρω-γύρω μαζί με το άρωμα της "τσίκνας" το κάνουν ακόμα καλύτερο. Έρχεται η στιγμή του γιορτινού τραπεζιού λοιπόν και έρχεται και η δύσκολη απόφαση για τους νηστεύσαντες: "να φάω σα ζώο και να το φχαριστηθώ, αλλά θα μου κάτσει σαν τούβλο στο στομάχι, ή να φάω σα φλωράκι με μαχαιροπίρουνο και να είμαι κομπλέ;;". Τελικά πάντα διαλέγεις το πρώτο, γίνεσαι τούμπανο και μετά κάθεσαι σα βόας με τη σόδα δίπλα, αναφωνώντας κάθε λίγο "οοοχ οχ οχ οχ οχ τι τόθελα τ' αρνί;;;"

Παραδοσιακό ψήσιμο του οβελία και του κοκορετσίου

Ξέχασα να αναφέρω τα σοκολατένια αβγά. Ναι αυτά τα μεγάλα που σου παίρνει η νονά (μπορεί και η γιαγιά) μαζί με τη λαμπάδα. Αυτά που τα ανοίγεις όλο χαρά περιμένοντας ένα δωράκι, αναλόγου μεγέθους. Και έρχεσαι φάτσα με φάτσα με ένα απαίσιο μαλλιαρό μπαλάκι (αρκουδάκι θα το χαρακτήριζαν κάποιοι).... Εε ΟΧΙ ρε πούστη μου. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;;;... Σκέφτεσαι πάνω στον πανικό σου να πάρεις τηλέφωνο την εταιρία να τους πεις να το βάλουν εκεί που ξέρουν, αλλά μετά ηρεμείς και αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι 25 χρονών και είσαι και άνεργος και πας και ξανατρώς λίγο κοκορέτσι να ηρεμήσεις...

Υ.Γ.: Κάθε χρόνο ακούμε μετά τις γιορτές για τα κιλά των διακοπών και πώς να τα χάσετε και άλλα τέτοια. 

Πάρτο χαμπάρι: Είσαι χοντρός και λιχούδης. Δεν σου φταίνε οι διακοπές που έφαγες 50 μελομακάρονα 30 κουραμπιέδες και 2 βασιλόπιτες. Ράψτο λοιπόν και άρχισε το τρέξιμο γιατί το καλοκαίρι θα κλαις...(αναφέρομαι στους άντρες και μόνο, γιατί οι γυναίκες είναι υπέροχα πλάσματα που στα μάτια μας είναι όλες μοντέλα της Victoria's secret και δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να τις κακολογούμε για τις καθ'όλα τέλειες αναλογίες τους)

Μοντέλα της Victoria's secret

Διαβάστε περισσότερα