Ξεκίνα γαμημένο,δεν μπορώ να περιμένω..

 

Η γενική πλοκή θέλει την ιστορία να αρχίζει 298 χρόνια μετά την κατάκτηση της ηπείρου του Westeros από τον Aegon τον Κατακτητή, σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας. Όταν ο βαρύς χειμώνας έρχεται, μια σειρά από γεγονότα ανατρέπει την πολιτική κατάσταση και πυροδοτεί τον πόλεμο, αφού υπάρχουν 7 βασίλεια και ένας θρόνος, τον οποίο διεκδικούν 5 βασιλιάδες. Γι αυτό το κυνήγι της εξουσίας, οι προδοσίες, οι δολοπλοκίες, τα πάθη, οι έρωτες, η μαγεία και η εκδίκηση παρασύρουν τους ήρωες στο πιο θανατηφόρο παιχνίδι απ’ όλα: το Παιχνίδι του Στέμματος.

Στον τρίτο κύκλο της σειράς ο πόλεμος έχει αφήσει τα σημάδια του στα 7 Βασίλεια του Westeros. Καθώς η νεαρή πριγκίπισσα Daenerys Τargaryen κατακτά την Ανατολή, ο Βορράς μαστίζεται από τις επιδρομές των Αγρίων, ενώ ο Νότος υφίσταται τον τρομερό νεαρό βασιλιά Joffrey. Μια προδοσία θα αλλάξει την ροή του πολέμου και τις ζωές τον ηρώων για πάντα. Ο θάνατος απλώνει τα δίχτυα του και η δυστυχία δεσπόζει στην ήπειρο του Westeros. Ό,τι πεθαίνει όμως, δεν μένει για πάντα νεκρό…

Καλή μας συνέχεια λοιπόν..Δεν αντέχουμε άλλη αναμονή..Ακολουθεί ένα βίντεο για να θυμηθούμε τι γίνεται στις 2 πρώτες σεζόν..Ας απομακρύνουμε τα παιδιά που δεν το έχουν δει..ακολουθούν σκληρά spoilers..

Διαβάστε περισσότερα

Οι δεινόσαυροι, εμείς - Τσαρλς Μπουκόφσκι

Γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν
καθώς ο κ. Θάνατος γελά
καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται
καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται
καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου
καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους
καθώς ο ήλιος κρύβεται

είμαστε
γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους
με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό
με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους
με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα

γεννημένοι έτσι
με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις
με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος
σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά
σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

γεννημένοι μέσα σ' αυτό
περπατώντας και ζώντας μέσα σ' αυτό
πεθαίνοντας λόγω αυτού
μένοντας άφωνοι λόγω αυτού
ευνουχισμένοι
έκλυτοι
αποκληρωμένοι
λόγω αυτού
εξαπατημένοι από αυτό
χρησιμοποιημένοι από αυτό
εξευτελισμένοι από αυτό
εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό
βίαιοι
απάνθρωποι
λόγω αυτού

η καρδιά έχει μελανιάσει
τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό
το όπλο
το μαχαίρι
τη βόμβα
τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό

τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι
το χάπι
τη σκόνη

γεννημένοι σ' αυτό το θλιβερό θανατικό
γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος
που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους
και οι τράπεζες θα καούν
το χρήμα θα καταστεί άχρηστο
θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους
θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι
η γη θα είναι άχρηστη
η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση
η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών
εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη

ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο
οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς
η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά

ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού
τα δέντρα θα πεθάνουν
η βλάστηση όλη θα πεθάνει
ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων
η θάλασσα θα μολυνθεί
οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν
η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός

σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο

οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες
και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές
την έλλειψη προμηθειών
το φυσικό φαινόμενο της φθοράς

και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ
γεννημένη από αυτό
ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος
να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.

 Τσαρλς Μπουκόφσκι

Διαβάστε περισσότερα

Έπαψα να φοβάμαι...ή απλά το συνήθησα...

-Κάτσε Στίρκωφ -Ευχαριστώ, κύριε.

-Άπλωσε τα πόδια σου -Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας κύριε...

-Στίρκωφ, μαθαίνω πως γράφεις άρθρα για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και για το δικαίωμα στη χαρά και στην επιβίωση. -Μάλιστα κύριε

-Πιστεύεις πως θα υπάρξει ποτέ μία κυρίαρχη και εφαρμόσιμη δικαιοσύνη στον κόσμο; -'Οχι βέβαια, κύριε

-Τότε γιατί γράφεις αυτές τις μαλακίες; μήπως δεν αισθάνεσαι καλά;

-Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αισθάνομαι παράξενα, κύριε, σχεδόν σαν να τρελαίνομαι.

-Πίνεις μήπως πολύ, Στίρκωφ; -Φυσικά κύριε. -Και μαλακίζεσαι καθόλου;

-Συνέχεια κύριε. -Πώς; -Δεν σας καταλαβαίνω κύριε. -Εννοώ με ποιόν τρόπο.

-Τέσσερα-πέντε αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερς σ' ένα ανθοδοχείο με λεπτό λαιμό, ενώ ακούω Βον ουίλιαμς ή Ντάριους Μιγιώ.

-Γυαλί; -Όχι, κώλος κύριε. -Εννοώ, το βάζο γυάλινο; -Όχι βέβαια, κύριε.

-Παντρεύτηκες ποτέ σου; -Πολλές φορές, κύριε. -Τι πήγε στραβά; -Τα πάντα, κύριε. -Ποιος ήταν ο καλύτερος κώλος που πήδηξες; -Τέσσερα-πέντε ωμά αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερ σ' ένα... -Καλά, Καλά!

-Αλήθεια. αντιλαμβάνεσαι πως η λαχτάρα σου για δικαιοσύνη και έναν καλύτερο κόσμο αποτελεί μονάχα το προκάλυμμα με το οποίο κρύβεις την παρακμή και τη ντροπή και την αποτυχία που κρύβεις μέσα σου; -Ναι.

-Είχες άγριο πατέρα; -Δεν ξέρω κύριε. -Τι θα πει δεν ξέρω; -Εννοώ είναι δύσκολο να κάνω συγκρίσεις, βλέπετε είχα μόνο έναν.

-Μου κάνεις τον έξυπνο, Στίρκωφ; -Ω, όχι κύριε. όπως λέτε, η δικαιοσύνη είναι αδύνατη.

-Σ' έδερνε ο πατέρας σου; -Εκ περιτροπής. -Νόμιζα πως είχες μόνον ένα πατέρα. -Καθένας έχει έναν. Εννοώ, και η μητέρα μου με τη σειρά της. -Σ' αγαπούσε; -Μόνον σαν προέκταση του εαυτού της.

-Τι άλλο μπορεί να είναι η αγάπη; -Με την κοινή έννοια, να νοιάζεσαι πάρα πολύ για κάτι πολύ καλό, δεν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τη συγγένεια. Μπορεί να είναι μια κόκκινη μπάλα ή ένα κομμάτι βουτυρωμένης φρυγανιάς. -Θες να πεις ότι μπορείς ν' αγαπήσεις μια βουτυρωμένη φρυγανιά; -Μονάχα μερικές κύριε. Κάποια πρωινά στο φως ορισμένων ηλιαχτίδων η αγάπη εμφανίζεται και φεύγει χωρίς να το προσέξουμε.

-Είναι δυνατόν να αγαπήσεις μία ανθρώπινη ύπαρξη; -Φυσικά, ιδιαίτερα αν δεν τις ξέρεις τόσο καλά. Μ' αρέσει να τις παρακολουθώ μέσα από το παράθυρό μου να περπατάνε στο δρόμο.

-Στίρκωφ, είσαι δειλός. -Φυσικά, κύριε. -Τι είναι δειλός; -Ο άνθρωπος που θα το σκεφτόταν δυό φορές προτού παλέψει μ' ένα λιοντάρι με γυμνά χέρια.

-Τι είναι γενναίος; -Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι πα 'να πει λιοντάρι.

-Τι είναι ηλίθιος; -Ο άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται πως ο Χρόνος, η Δομή και η Σάρκα πάνε σε μεγάλο βαθμό, χαμένα.

-Τότε τι είναι σοφός; -Δεν υπάρχουν σοφοί, κύριε. -Τότε δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε ηλίθιοι. Αν δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ούτε μέρα. Αν δεν υπάρχει λευκό, δεν υπάρχει ούτε μαύρο. -Συγγνώμη κύριε, νόμιζα πως το καθετί είναι αυτό που είναι, όχι σε εξάρτηση με κάτι άλλο. -Έχωσες τον πούτσο σου σε πολλά βάζα. Δεν καταλαβαίνεις πως ΟΛΑ είναι σωστά, πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά; -Εγώ καταλαβαίνω κύριε πως ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει.

-Τι θα λεγες εάν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω; -Δεν θα μπορούσα να πω τίποτα κύριε. -Εννοώ πως αν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω, εγώ θα παρέμενα η Θέληση κι εσύ θα γινόσουν Τίποτα. -Θα γινόμουν κάτι διαφορετικό. -Με ΕΚΛΟΓΗ δική μου. -Με εκλογή και των δύο μας, κύριε

-Ησύχασε! Ησύχασε! Άπλωσε τα πόδια σου! -Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας κύριε. -Όχι, πολύ ευγενικό εκ μέρους και των δύο μας. -Φυσικά, κύριε.

-Λες πως συχνά νιώθεις αυτή την τρέλα. Τι κάνεις όταν σε πιάνει; -Γράφω ποιήματα. -Είναι τρέλα η ποίηση; -Η μη-ποίηση είναι τρέλα.

-Τι είναι τρέλα; -Τρέλα είναι η ασχήμια. -Τι είναι άσχημο; -Για κάθε άνθρωπο, κάτι διαφορετικό. -Η ασχήμια ανήκει; -Υπάρχει. -Ανήκει -Δεν ξέρω κύριε.

        -Διατείνεσαι ότι έχεις γνώση. Τι είναι γνώση; -Το να ξέρεις όσο το δυνατόν λιγότερα. -Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; -Δεν ξέρω κύριε. -Μπορείς να χτίσεις μια γέφυρα; -Όχι κύριε. -Μπορείς να φτιάξεις ένα όπλο; -Όχι κύριε -Αυτά τα πράγματα είναι προϊόντα γνώσης. -Αυτά τα πράγματα είναι γέφυρες και όπλα.

-Θα σε αποκεφαλίσω. -Ευχαριστώ κύριε. -Γιατί; -Είστε η έμπνευσή μου, όταν η δικιά μου στερεύει.

-Είμαι η Δικαιοσύνη. -Ίσως. -Είμαι ο Νικητής. θα σε βασανίσω, θα σε κάνω να ουρλιάξεις, θα σε κάνω να επιθυμήσεις το θάνατο. -Φυσικά, κύριε. -Δεν καταλαβαίνεις πως είμαι ο αφέντης σου; -Είστε ο χειριστής μου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα που να μπορείτε να μου κάνετε που να μην μπορεί να γίνει.

-Νομίζεις πως μιλάς έξυπνα, αλλά μέσα από τα ουρλιαχτά σου δεν θα λες τίποτα έξυπνο. -Αμφιβάλλω, κύριε. -Δε μου λες, πώς μπορείς ν' ακούς Βον Ουίλιαμς και Ντάριους Μιγιώ; Δεν έχεις ακούσει ποτέ σου Μπιτλς  -Ω, κύριε, όλοι έχουν ακούσει τους Μπιτλς  -Δεν σ' αρέσουν. -Δεν τους αντιπαθώ. δε γίνεται ν' αντιπαθείς τους τραγουδιστές-Τότε κανένα άτομο που επιχειρεί να τραγουδήσει  -Τον Φρανκ Σινάτρα. -Γιατί; -Γιατί ξαναφέρνει στο νου μιας αρρωστημένης κοινωνίας μιάν αρρωστημένη κοινωνία.

-Διαβάζεις κάποιο blog; -Μόνο ένα. -Ποιό; -Το ΒΕΕROLOGIO.

-ΦΡΟΥΡΕ! ΠΑΡΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ! -Κύριε, μια τελευταία παράκληση. -Ναι. -Μπορώ να πάρω το βάζο μου μαζί; -Όχι, σκοπεύω να το χρησιμοποιήσω! -Κύριε; -Εννοώ, θα το κατάσχω. τώρα φρουρέ, πάρε αυτόν τον ηλίθιο! και, φρουρέ, ξαναέλα με, ξαναέλα με... -Ναι κύριε; -Μισή ντουζίνα ωμά αυγά και κάνα κιλό κιμά από φιλέτο...

Βγαίνουν ο φρουρός και ο φυλακισμένος. ο βασιλιάς σκύβει μπροστά μορφάζοντας με κακία, καθώς ο βον ουίλιαμς αρχίζει ν' ακούγεται από μιά συσκευή! Έξω, ο κόσμος συνεχίζει να κινείται, καθώς ένα ψωριάρικο σκυλί κατουράει μιαν όμορφη λεμονιά που δονείται στον ήλιο.

Τσαρλς Μπουκόφσκι, "σημειώσεις ενός πορνόγερου"

*blog=εφημερίδα

*Beerologio=οpen city: underground εφημερίδα του Λ. Άντζελες όπου δημοσιεύονταν σε συνέχειες οι σημειώσεις του γνωστού πορνόγερου από το Μάη του '67.

Διαβάστε περισσότερα

Έχεις θέματα...

Κοιτάζω την τελευταία ανάρτηση...

"Οι νικητές των βραβείων SAG" βλέπω.. Χέστηκα για τον τίτλο σκέφτομαι...

Λίγο πιο πάνω παρατηρώ: "Δευτέρα, 28 Ιανουαρίου 2013"

Πω πω πάνε κοντά 2 μήνες και ούτε 2-3 σαχλαμάρες δεν έχω αξιωθεί να γράψω. Ας όψεται η εξεταστική και το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Πλατανιά... Πολύ περιορισμένος χρόνος.

Το όνειρο του Πούλιτζερ απομακρύνεται. Θα επανέλθω, σκέφτομαι...

Ας αράξω πρώτα όμως. Μην τα ισοπεδώνουμε και όλα... Αρπάζω το μπουκάλι με το ουίσκι και τραβάω μια γερή γουλιά (νερό πίνω αλλά δεν θέλω να με περάσουν και για φλώρο).

Θα γράψω, σκέφτομαι ξανά... Παπάρια... Ας δω κάνα Harlem shake να περάσει η ώρα...

Και είδα. Γέλασα λίγο. Ας κάνω και γω ένα λέω...  δεν έκανα...

Αρπάζω τη γραφομηχανή με αποφασιστικότητα αμυντικού της ΑΕΚ. Παρατηρώ ότι δεν έχω γραφομηχανή και έχω αρπάξει το λάπτοπ. Μου κάνει και αυτό. Ξύνω χαρακτηριστικά το κεφάλι μου μπας και κατέβει τίποτα. Πιάνω το μέτωπό μου, ιδρώνω, ξεφυσάω. Πω πω, άχρηστος εντελώς είμαι... Βάζω να ακούσω λίγο Γονίδη για να έρθει η έμπνευση και πέφτω πάνω σε αυτό: 

    Βλέπω Ιανουάριος 2013 και λέω ΟΥΑΟΥ.
    Καινούριος Γονίδης.. Γουστάρω.
    Το ακούω...
    Το ξανα ακούω να το εμπεδώσω...
    Κοιτάζω και το πρώτο σχόλιο: 

    "Είμαι Ψυχολόγος ! Επικοινωνήστε μαζί μου"....

    Κάπως έτσι άρχισα τα ναρκωτικά...

Διαβάστε περισσότερα