Έπαψα να φοβάμαι...ή απλά το συνήθησα...

-Κάτσε Στίρκωφ -Ευχαριστώ, κύριε.

-Άπλωσε τα πόδια σου -Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας κύριε...

-Στίρκωφ, μαθαίνω πως γράφεις άρθρα για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και για το δικαίωμα στη χαρά και στην επιβίωση. -Μάλιστα κύριε

-Πιστεύεις πως θα υπάρξει ποτέ μία κυρίαρχη και εφαρμόσιμη δικαιοσύνη στον κόσμο; -'Οχι βέβαια, κύριε

-Τότε γιατί γράφεις αυτές τις μαλακίες; μήπως δεν αισθάνεσαι καλά;

-Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αισθάνομαι παράξενα, κύριε, σχεδόν σαν να τρελαίνομαι.

-Πίνεις μήπως πολύ, Στίρκωφ; -Φυσικά κύριε. -Και μαλακίζεσαι καθόλου;

-Συνέχεια κύριε. -Πώς; -Δεν σας καταλαβαίνω κύριε. -Εννοώ με ποιόν τρόπο.

-Τέσσερα-πέντε αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερς σ' ένα ανθοδοχείο με λεπτό λαιμό, ενώ ακούω Βον ουίλιαμς ή Ντάριους Μιγιώ.

-Γυαλί; -Όχι, κώλος κύριε. -Εννοώ, το βάζο γυάλινο; -Όχι βέβαια, κύριε.

-Παντρεύτηκες ποτέ σου; -Πολλές φορές, κύριε. -Τι πήγε στραβά; -Τα πάντα, κύριε. -Ποιος ήταν ο καλύτερος κώλος που πήδηξες; -Τέσσερα-πέντε ωμά αυγά και μισό κιλό χάμπουργκερ σ' ένα... -Καλά, Καλά!

-Αλήθεια. αντιλαμβάνεσαι πως η λαχτάρα σου για δικαιοσύνη και έναν καλύτερο κόσμο αποτελεί μονάχα το προκάλυμμα με το οποίο κρύβεις την παρακμή και τη ντροπή και την αποτυχία που κρύβεις μέσα σου; -Ναι.

-Είχες άγριο πατέρα; -Δεν ξέρω κύριε. -Τι θα πει δεν ξέρω; -Εννοώ είναι δύσκολο να κάνω συγκρίσεις, βλέπετε είχα μόνο έναν.

-Μου κάνεις τον έξυπνο, Στίρκωφ; -Ω, όχι κύριε. όπως λέτε, η δικαιοσύνη είναι αδύνατη.

-Σ' έδερνε ο πατέρας σου; -Εκ περιτροπής. -Νόμιζα πως είχες μόνον ένα πατέρα. -Καθένας έχει έναν. Εννοώ, και η μητέρα μου με τη σειρά της. -Σ' αγαπούσε; -Μόνον σαν προέκταση του εαυτού της.

-Τι άλλο μπορεί να είναι η αγάπη; -Με την κοινή έννοια, να νοιάζεσαι πάρα πολύ για κάτι πολύ καλό, δεν είναι απαραίτητο να σχετίζεται με τη συγγένεια. Μπορεί να είναι μια κόκκινη μπάλα ή ένα κομμάτι βουτυρωμένης φρυγανιάς. -Θες να πεις ότι μπορείς ν' αγαπήσεις μια βουτυρωμένη φρυγανιά; -Μονάχα μερικές κύριε. Κάποια πρωινά στο φως ορισμένων ηλιαχτίδων η αγάπη εμφανίζεται και φεύγει χωρίς να το προσέξουμε.

-Είναι δυνατόν να αγαπήσεις μία ανθρώπινη ύπαρξη; -Φυσικά, ιδιαίτερα αν δεν τις ξέρεις τόσο καλά. Μ' αρέσει να τις παρακολουθώ μέσα από το παράθυρό μου να περπατάνε στο δρόμο.

-Στίρκωφ, είσαι δειλός. -Φυσικά, κύριε. -Τι είναι δειλός; -Ο άνθρωπος που θα το σκεφτόταν δυό φορές προτού παλέψει μ' ένα λιοντάρι με γυμνά χέρια.

-Τι είναι γενναίος; -Ο άνθρωπος που δεν ξέρει τι πα 'να πει λιοντάρι.

-Τι είναι ηλίθιος; -Ο άνθρωπος που δεν αντιλαμβάνεται πως ο Χρόνος, η Δομή και η Σάρκα πάνε σε μεγάλο βαθμό, χαμένα.

-Τότε τι είναι σοφός; -Δεν υπάρχουν σοφοί, κύριε. -Τότε δεν μπορεί να υπάρχουν ούτε ηλίθιοι. Αν δεν υπάρχει νύχτα, δεν υπάρχει ούτε μέρα. Αν δεν υπάρχει λευκό, δεν υπάρχει ούτε μαύρο. -Συγγνώμη κύριε, νόμιζα πως το καθετί είναι αυτό που είναι, όχι σε εξάρτηση με κάτι άλλο. -Έχωσες τον πούτσο σου σε πολλά βάζα. Δεν καταλαβαίνεις πως ΟΛΑ είναι σωστά, πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά; -Εγώ καταλαβαίνω κύριε πως ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει.

-Τι θα λεγες εάν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω; -Δεν θα μπορούσα να πω τίποτα κύριε. -Εννοώ πως αν επρόκειτο να σε αποκεφαλίσω, εγώ θα παρέμενα η Θέληση κι εσύ θα γινόσουν Τίποτα. -Θα γινόμουν κάτι διαφορετικό. -Με ΕΚΛΟΓΗ δική μου. -Με εκλογή και των δύο μας, κύριε

-Ησύχασε! Ησύχασε! Άπλωσε τα πόδια σου! -Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας κύριε. -Όχι, πολύ ευγενικό εκ μέρους και των δύο μας. -Φυσικά, κύριε.

-Λες πως συχνά νιώθεις αυτή την τρέλα. Τι κάνεις όταν σε πιάνει; -Γράφω ποιήματα. -Είναι τρέλα η ποίηση; -Η μη-ποίηση είναι τρέλα.

-Τι είναι τρέλα; -Τρέλα είναι η ασχήμια. -Τι είναι άσχημο; -Για κάθε άνθρωπο, κάτι διαφορετικό. -Η ασχήμια ανήκει; -Υπάρχει. -Ανήκει -Δεν ξέρω κύριε.

        -Διατείνεσαι ότι έχεις γνώση. Τι είναι γνώση; -Το να ξέρεις όσο το δυνατόν λιγότερα. -Πώς μπορεί να συμβεί αυτό; -Δεν ξέρω κύριε. -Μπορείς να χτίσεις μια γέφυρα; -Όχι κύριε. -Μπορείς να φτιάξεις ένα όπλο; -Όχι κύριε -Αυτά τα πράγματα είναι προϊόντα γνώσης. -Αυτά τα πράγματα είναι γέφυρες και όπλα.

-Θα σε αποκεφαλίσω. -Ευχαριστώ κύριε. -Γιατί; -Είστε η έμπνευσή μου, όταν η δικιά μου στερεύει.

-Είμαι η Δικαιοσύνη. -Ίσως. -Είμαι ο Νικητής. θα σε βασανίσω, θα σε κάνω να ουρλιάξεις, θα σε κάνω να επιθυμήσεις το θάνατο. -Φυσικά, κύριε. -Δεν καταλαβαίνεις πως είμαι ο αφέντης σου; -Είστε ο χειριστής μου.Δεν υπάρχει όμως τίποτα που να μπορείτε να μου κάνετε που να μην μπορεί να γίνει.

-Νομίζεις πως μιλάς έξυπνα, αλλά μέσα από τα ουρλιαχτά σου δεν θα λες τίποτα έξυπνο. -Αμφιβάλλω, κύριε. -Δε μου λες, πώς μπορείς ν' ακούς Βον Ουίλιαμς και Ντάριους Μιγιώ; Δεν έχεις ακούσει ποτέ σου Μπιτλς  -Ω, κύριε, όλοι έχουν ακούσει τους Μπιτλς  -Δεν σ' αρέσουν. -Δεν τους αντιπαθώ. δε γίνεται ν' αντιπαθείς τους τραγουδιστές-Τότε κανένα άτομο που επιχειρεί να τραγουδήσει  -Τον Φρανκ Σινάτρα. -Γιατί; -Γιατί ξαναφέρνει στο νου μιας αρρωστημένης κοινωνίας μιάν αρρωστημένη κοινωνία.

-Διαβάζεις κάποιο blog; -Μόνο ένα. -Ποιό; -Το ΒΕΕROLOGIO.

-ΦΡΟΥΡΕ! ΠΑΡΕ ΑΜΕΣΩΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ! -Κύριε, μια τελευταία παράκληση. -Ναι. -Μπορώ να πάρω το βάζο μου μαζί; -Όχι, σκοπεύω να το χρησιμοποιήσω! -Κύριε; -Εννοώ, θα το κατάσχω. τώρα φρουρέ, πάρε αυτόν τον ηλίθιο! και, φρουρέ, ξαναέλα με, ξαναέλα με... -Ναι κύριε; -Μισή ντουζίνα ωμά αυγά και κάνα κιλό κιμά από φιλέτο...

Βγαίνουν ο φρουρός και ο φυλακισμένος. ο βασιλιάς σκύβει μπροστά μορφάζοντας με κακία, καθώς ο βον ουίλιαμς αρχίζει ν' ακούγεται από μιά συσκευή! Έξω, ο κόσμος συνεχίζει να κινείται, καθώς ένα ψωριάρικο σκυλί κατουράει μιαν όμορφη λεμονιά που δονείται στον ήλιο.

Τσαρλς Μπουκόφσκι, "σημειώσεις ενός πορνόγερου"

*blog=εφημερίδα

*Beerologio=οpen city: underground εφημερίδα του Λ. Άντζελες όπου δημοσιεύονταν σε συνέχειες οι σημειώσεις του γνωστού πορνόγερου από το Μάη του '67.